تنهاتر از من انگار کسی نیست

هوا گرفته هم نفسی نیست

تنها تر از من از من خاموش

من شکسته من فراموش

پنجره بازه رو به خیابون

چشای خیسم خیره به بارون

دلم گرفته مثل همیشه

بی تو دل تنهام آروم نمیشه

پنجره بازه به روی بارون

ثانیه های من پریشون

دلم گرفته مثل همیشه

بی تو دل تنهام آروم نمیشه

نه عشقی موند و نه سر پناهی

ستاره ای نیست تو این سیاهی

@@@@@@@@@@@@

ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم

چند وقتی است که هر شب به تو می اندیشم

به تو آری ، به همان منظر دور

به همان سبز صمیمی ، به همان باغ بلور

یک نفر ساده ، چنان ساده که از سادگیش

می توان یک شَبه پی برد به دلدادگیش

یک نفر سبز ، چنان سبز که از سبزی او

می توان پل زد از احساس خدا تا دل خویش

شبحی چند شب است آفت جانم شده است

اول اسم کسی ورد زبانم شده است

در من انگار کسی در پی انکار من است

یک نفر مثل خودم عاشق دیدار من است

آی ای بی رنگ تر از آینه ، یک لحظه بایست

راستی آن شبح هر شبه تصویر تو نیست؟

حتم دارم که تویی آن شبح آینه پوش

 عاشقی جرم قشنگی است به انکار مپوش